Paardenhaarzegge - Carex appropinquata

Naamgeving (Etymologie)-Zegge stamt uit het Indogermaanse woord seq (snijden). Carex is zeer waarschijnlijk afgeleid van het Latijnse ceiro (ik snij), een verwijzing naar de scherpe kanten van de bladeren. Appropinquata betekent vlakbij of verwant.

Alexey P. Seregin - cc by-nc 4.0	Daderot - Public Domain
Daderot - cc0	Daderot - Public Domain

herbariaunited.org	herbariaunited.org
herbariaunited.org	Alexey P. Seregin - cc by-nc 4.0

Stengels-Dichte pollen vormend. De onbehaarde, vrij dunne bloeistengels zijn scherp driekantig, ruw en hangen spoedig over. Ze zijn alleen beneden bebladerd. De onderste scheden zijn bruinzwart en verweren tot glanzende, taaie, paardehaarachtige vezels. Paardenhaarzegge vormt dichte pollen of hoge en brede horsten met fraai overhangende halmen.

Adrie van Heerden - verspreidingsatlas.nl	Alexey P. Seregin - cc by-nc 4.0
Alexey P. Seregin - cc by-nc 4.0	© Willem Braam - verspreidingsatlas.nl

Bladeren-De geelgroene, zelden grijsgroene, enigszins stijve bladen zijn vlak tot gootvormig, scherp ruw en 2-3 mm breed. Ze zijn even lang als of korter dan de stengel. De onderste bladscheden verweren tot zwarte, glanzende, stugge vezelmassa.

Bloemen-Eenslachtig. Eenhuizig. De schutbladen zijn priemvormig. De bloeiwijze is smal, dicht pluimvormig, mat diepbruin en 4-8 cm . De aren staan rechtop (schuin omhoog), zijn vrij los en langwerpig-eivormig. Onderaan bevinden zich de vrouwelijke bloemen en aan de top de mannelijke bloemen. De vrouwelijke bloemen hebben twee stempels. Onderaan de bloeiwijze zie je vaak tot 2 cm lange zijtakken. De langwerpig-eironde, toegespitste kafjes zijn roodbruin, maar in het midden lichter van kleur. Ze hebben geen of zeer smalle vliezige randen. Ze zijn ongeveer even lang als de urntjes.

© Willem Braam - verspreidingsatlas.nl	Ennio - cc by-nc-nd 4.0
Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - cc by-sa 4.0	Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - cc by-sa 4.0

Vruchten en zaden-Een eenzadige dopvrucht of nootje. De rechtopstaande urntjeszijn platbol, eirond en worden ongeveer 3 mm groot. Ze zijn iets leerachtig, dofbruin, met op de rugkant tien tot twaalf duidelijke nerven. Op de buikkant zie je zes duidelijke nerven. Ze zijn aan de voet afgerond tot hartvormig en aan de top toegespitst in een korte tweetandige snavel. De vrucht is rondachtig en vrij licht.

© Peter Meininger - verspreidingsatlas.nl	A.Poirel - tela-botanica.org - cc by-sa 2.0 fr
Gerhard Nitter - cc by-sa 3.0	©2006 Digital Plant Atlas - cc by-nc-sa 3.0 nl

Bodem-Zonnige of beschaduwde plaatsen op natte, matig voedselrijke, meestal zwak zure, humeuze of venige grond (zand, leem en veen).

Groeiplaatsen-Beekdalhooiland, langs greppels in blauwgrasland, moerasbossen, langs veensloten, verlandingsvegetaties, kwelplekken en dichtgroeiende sloten.