|
|
Wilde planten in Nederland en België |
|
Adderwortel - Persicaria bistorta
Frysk-Njirrewoartel
English-Common Bistort
Français-Bistorte
Deutsch-Schlangen-knöterich
Synoniemen-Polygonum bistorta, Bistorta officinalis
Familie-Polygonaceae (Duizendknoopfamilie)
Naamgeving (Etymologie)-De naam heeft betrekking op de wortelstok, die slangachtig gebogen is. Persicaria betekent perzikruid (de bladen lijken op die van de Perzik). Bistorta betekent tweemaal gekromd. Bis betekent tweemaal en tortus is gedraaid.
Beschrijving (Klik op een afbeelding om te vergroten).
Levensduur-Overblijvend.
Plantvorm-Hemikryptofyt.
Hoofdbloei-Mei t/m juli (-september).
Afmeting-20-60 cm.
|
|
|
|
|
|
Wortels-Een tot 1½ cm dikke, zwarte gedraaide (slangachtig gekronkelde) wortelstok. Aan de wortelstok ontspringen uitlopers, waarmee de plant zich sterk kan uitbreiden, zodat zij meestal in grote en vaak dichte groepen groeit.
|
|
|
|
|
|
Stengels-De rechtopstaande bloeistengels zijn in de regel niet vertakt en dragen één schijnaar.
|
|
|
|
|
|
Bladeren-Aan de voet van de plant bevinden zich de vezelige resten van oude bladstelen. De wortelbladen zijn groot (tot 20 cm), langwerpig-eirond tot driehoekig-eirond en aan de voet in de breed gevleugelde steel versmald. Vaak zijn ze enigszins gegolfd. Vanuit de afgeknotte of zwak hartvormige of wigvormige voet van de bladschijf loopt een brede vleugelrand langs de lange bladsteel af. De hogere, verspreidstaande stengelbladen zijn smaller en korter gesteeld tot meestal zittend. De bladen hebben een gave rand.
|
|
|
|
|
|
Bloemen- Tweeslachtig. De schijnaar is 1-2 cm in doorsnee. De bloeiwijze komt van onderaf in bloei en na het uitbloeien van de eerste lichting bloemen nogmaals van onderaf. De meestal optredende tweede bloei geschiedt aan nieuwe bloeistengels. De bloemen zijn lichtroze of zelden wit en de vijf bloemdekbladen zijn 4-5 mm. De bloemen hebben acht meeldraden en drie stijlen met drie stempels. Het vruchtbeginsel is bovenstandig.
|
|
|
|
|
|
Vruchten en zaden-Een eenzadige doosvrucht of nootje. Meestal is er echter maar weinig kiemkrachtig zaad. Vermeerdering gebeurt hoofdzakelijk langs vegetatieve weg. De zaden zijn zeer kort levend (korter dan één jaar). Tweezaadlobbig.
|
|
|
|
|
|
|
| |
Biotoop
Bodem-Zonnige of licht beschaduwde plaatsen op vochtige tot vrij natte, matig voedselrijke, humeuze, vaak kalkarme grond. Vaak op plaatsen met kwel (met ondergronds, horizontaal stromend water). Op zand, leem en lichte rivierklei.
Groeiplaatsen-Hooiland, beekdalgrasland, bermen, slootkanten, langs beken en riviertjes, langs spoorsloten en greppels, loofbossen, landgoedbossen en moerassen in bron- en kwelplekken.
Verspreiding
Wereld-Oorspronkelijk uit Europa, Noord- en Oost-Azië en Alaska.
Nederland-Inheems. Vrij zeldzaam.
Vlaanderen-Inheems. Vrij algemeen.
Wallonië-Inheems. Vrij algemeen.
Toepassingen
Medicinaal-De medicinale eigenschappen waren al in de 15e eeuw bekend. De plant werd gebruikt als wondkruid of bloedstelpend middel. Thee van verse bladeren wordt gebruikt om te gorgelen bij tandbloedingen en aften. Ook was het vroeger (door de vorm van de wortel) in gebruik tegen slangenbeten en ander gif (volgens de signatuurleer).
Keuken-Het blad is rijk aan mineralen en is als groente op de manier van spinazie of sla te eten of in de soep te gebruiken.
Leer-Het werd gebruikt bij het leerlooien.
Vermeerderen-Zaaien of scheuren. Het gemakkelijkst is om de plant te scheuren in de herfst en de delen daarna opnieuw uit te planten.
2001-2023 Klaas Dijkstra - cc by-nc-sa 3.0 nl
