|
Naamgeving (Etymologie): De Nederlandse naam duidt op de zure smaak van de plant (door de aanwezigheid van oxaalzuur) en aan de paars generfde aders van een gekweekte en soms ook in het wild voorkomende vorm. Rumex is Latijn (werpspies), hetgeen slaat op de bladvorm van een aantal soorten. Sanguineus betekent bloedrood.
Beschrijving (Klik op een afbeelding om te vergroten).
Levensduur: Overblijvend. Plantvorm: Kruid. Winterknoppen: Hemikryptofyt. Bloeimaanden: Juni en juli.
Afmeting: 60-120 cm.
Wortels: Een penwortel
Stengels: De rechtopstaande stengels zijn vrij tenger en meestal groen, maar soms bloedrood.
Bladeren: De langwerpigebladeren worden naar de top smaller. Aan de voet voet
ze
afgerond tot iets hartvormig. Meestal zijn ze lichtgroen, maar soms hebben ze paarse nerven.
Bloemen: Tweeslachtig. Tijdens de bloei is de plant meestal lichtgroen. Pas als de vruchten rijp zijn krijgt de pluim een bruinrode tint. De pluimtakken zijn alleen onderaan bebladerd (hoogstens tot op 1/3 deel). Eén bloemblad heeft een knobbel, alle drie bloembladen hebben een gave rand.
|
bertrant.bui
- tela-botanica.org - CC BY-SA 2.0 FR
|
Krzysztof Ziarnek - GFDL
|
luirig.altervista.org - Enrico Romani
|
luirig.altervista.org - Enrico Romani
|
Vruchten: Een eenzadige dopvrucht of nootje. De pluimtakken zijn nu bruinrood. De bloemsteeltjes zijn meestal langer dan de vruchtkleppen. De langwerpige vruchtkleppen hebben een brede voet en een tongvormig verlengde top. Bij één van de drie vruchtkleppen is de knobbel goed ontwikkeld. De zaden zijn langlevend (langer dan vijf jaar). Tweezaadlobbig.
Biotoop Bodem: Licht beschaduwde plaatsen op vochtige of soms vrij natte, neutrale tot licht kalkhoudende, matig voedselrijke tot voedselrijke, humeuze grond (leem, kleiig, zavel en beekafzettingen).
Groeiplaatsen: Bossen (loofbossen, bronbossen, natte bossen, valleibossen, hoge delen van grienden en langs bospaden), houtkanten, kapvlakten, bermen, zeeduinen, ruderale plaatsen en waterkanten.
Verspreiding Wereld: Europa, behalve in het noorden. Het meest in West- en Midden-Europa. Ook in Zuidwest-Azië en Noord-Afrika. Ingeburgerd in Noord-Amerika en waarschijnlijk eveneens in Zuiid-Amerika.
Nederland: Vrij algemeen in het zuiden en oosten, in het rivierengebied en in de Hollandse en Zeeuwse duinen, vrij zeldzaam in laagveengebieden. Elders zeldzaam tot zeer zeldzaam.
Vlaanderen: Vrij algemeen in de Leemstreek en de Maasvallei. Elders vrij zeldzaam, maar zeldzaam in delen van de Vlaamse zandstreek en de Kempen.
Wallonië: Vrij algemeen, maar zeldzaam in de Ardennen. Toepassingen Keuken: De blaadjes worden in salades, soepen en sauzen gebruikt of klaar gemaakt als spinazie.
Medicinaal: De plant heeft een zeer hoog zuurgehalte en werkt laxerend en bloedzuiverend. Niet gebruiken bij reuma, gal of nierklachten.
Verfplant: Het kan benut worden om groen te verven.
Vermeerderen: Zaaien. De plant kan gaan woekeren door de vele kiemplanten.
Oude illustraties (Klik op een afbeelding om te vergroten).
|
 
Flora Batava, deel 16, Jan Kops en F.W. van Eeden (1881)
|
 
Afbeeldingen der artseny-gewassen met derzelver Nederduitsche en Latynsche beschryvingen, deel 2, Martinus Houttuyn (1796)
|
   
3. Het derde geslacht van Lapathum - Draken bloet.
Cruijdeboek, deel 5, Rembert Dodoens. Cruyden, wortelen ende vruchten, diemen in die spijse ghebruyckt (1554)
|
 
Lapathum acutum - Lapathum sanguineum
Naauwkeurige beschrijving der aardgewassen, deel 2, A. Munting (1696)
|
|
 
Deutschlands flora, deel 17, J. Sturm, J.W. Sturm (1838-1839)
|
Herbarium Blackwellianum, deel 5, E. Blackwell (1765) |
English Botany, or Coloured Figures of British Plants, deel 8, J.E. Sowerby (1868) |
Hortus Romanus juxta Systema Tournefortianum, deel 8, Giorgio Bonelli (1783-1816)
|
|
