Draadzegge - Carex lasiocarpa

Frysk: Triedsigge

English: Slender sedge

Français: Laîche filiforme

Deutsch: Faden-Segge

Synoniemen:

Familie: Cyperaceae (Cypergrassenfamilie)

Naamgeving (Etymologie): Zegge stamt uit het Indogermaanse woord seq (snijden). Carex is zeer waarschijnlijk afgeleid van het Latijnseceiro (ik snij), een verwijzing naar de scherpe kanten van de bladeren. Lasiocarpa betekent met behaarde vrucht.

Kruisingen: Draadzegge kan een kruising vormen met Oeverzegge (Carex x evoluta), maar ook met Moeraszegge (Carex x uechtritziana).
Carex x evoluta is de hybride van C. lasiocarpa (Draadzegge) en C. riparia (Oeverzegge). Daar waar beide oudersoorten samen voorkomen, in hoog opgaande zeggenmoerassen, Magnocaricion-vegetaties, kan dikwijls met succes worden uitgekeken naar deze niet zeer zeldzame hybride. Ze oogt in het veld als een wat rommelige -met slecht ontwikkelde aartjes - C. riparia, met relatief smalle bladen. Bij nadere studie blijkt evenwel dat de urntjes behaard zijn. De hybride wordt vaak vergezeld door (één of) beide ouders.
Jacob Koopman, 2015 - CC BY-SA 3.0

Beschrijving (Klik op een afbeelding om te vergroten).

Levensduur: Overblijvend.

Plantvorm: Kruid.

Winterknoppen: Hemikryptofyt of hydrofyt.

Bloeimaanden: Mei en juni.

Afmeting: 30-100 cm.

Wortels: Lange, kruipende en vertakte wortelstokken. Met uitlopers.

Stengels: Een rechtopstaande slanke plant. De niet bloeiende spruiten worden hoger dan de bloeiende. De stengels zijn dun en stomp driekantig tot vrijwel rond. De onderste scheden zijn geel- tot roodbruin met dwarsverbindingen tussen de nerven. Later gaan de scheden rafelen.

Bladeren: De fijne bladeren zijn meestal minder dan 2 mm breed. Ze zijn gootvormig, ingerold of samengevouwen, geleidelijk versmald in een lang, draaddun, driekantig en vaak wat heen en weer gebogen topdeel. De bladtoppen van de niet-bloeiende halmen komen boven de bloeistengels uit.

Bloemen: Eenslachtig. Eenhuizig. Een bloeiwijze heeft een bruine mannelijke topaar, aan de voet vaak één of enkele kleinere mannelijke aren (met drie meeldraden, de helmknoppen zijn gelig) en één of twee rechtopstaande, vrijwel zittende vrouwelijke aren. De vrouwelijke bloemen hebben één stijl en drie stempels. Het vruchtbeginsel is bovenstandig. Meestal staan de vrouwelijke aren op enige afstand van elkaar en van de mannelijke aren. Het onderste schutblad is bladachtig, ongeveer even hoog als de top van de bloeiwijze en met een zeer korte schede.

Vruchten: Een eenzadige dopvrucht of nootje (een driekantig nootje). De 4-5 mm grote urntjes zijn langwerpig-eivormig, grijsachtig viltig behaard en toegespitst in een korte, ruwe snavel met twee ongeveer 1 mm lange tanden. Op het urntje zit een mierenbroodje. Het urntje is een soort schutblaadje dat helemaal om de vrucht zit. Eenzaadlobbig.

Biotoop

Bodem: Zonnige plaatsen op natte, voedselarme, neutrale tot zwak zure, fosfaatarme grond en in zoet, ondiep water zonder golfslag (laagveen, zand en leem). Vaak op plekken waar regenwater en grondwater met elkaar in contact komen.

Groeiplaatsen: Waterkanten (petgaten, veenplassen en heidevennen), moerassen (trilvenen, verlandingsvegegetaties en heidemoeras), heide ('s zomers droogvallende vennen), zeeduinen (duinvalleien), waterkanten (in en langs oude afgesneden armen van de Maas) en grasland (langs greppels in blauwgrasland).

Verspreiding

Wereld: Koel-gematigde en koudere gebieden op het noordelijk halfrond.

Nederland: Zeldzaam in laagveengebieden, maar plaatselijk vrij algemeen in de plassengebieden, in Drenthe, in Zuid- en Midden-Fryslân en in Noord-Brabant. Zeer zeldzaam in het midden en oosten van het land en in de duinen bij Callantsoog en op Texel.

Vlaanderen: Zeldzaam in de Kempen. Elders zeer zeldzaam.

Wallonië: Zeer zeldzaam in Lotharingen en de Hoge Ardennen.

Oude illustraties (Klik op een afbeelding om te vergroten).