Gele kamille - Anthemis tinctoria

Naamgeving (Etymologie): Kamille is een verbastering van het Griekse chamaimelon, uit chamai (op de grond) en melon (appel). Waarschijnlijk is deze naam ontstaan omdat het op de grond groeiende plantje enigszins naar appels ruikt. Dit blijkt ook uit de Vlaamse naam Appellijn voor de Echte kamille. Anthemis is afgeleid van het Griekse anthemon (bloem), omdat de soorten vaak vele bloemen vormen. Tinctoria betekent gebruikt om te verven.

Kruising: Gele kamille kan een bastaard vormen met Reukeloze kamille (Anthemicaria x hampeana).

herbariaunited.org	herbariaunited.org
herbariaunited.org	herbariaunited.org

Stengels: De opgerichte stengels zijn iets viltig behaard en kunnen al of niet vertakt zijn.

Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL	Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL
Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - CC BY-SA 4.0	Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - CC BY-SA 4.0

Bladeren: De bladeren zijn geveerd met gelobde tot diep gezaagde slippen. Van boven zijn ze groen, van onderen witviltig.

Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - CC BY-SA 4.0	Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL
bertrant.bui - tela-botanica.org - CC BY-SA 2.0 FR	kuleuven-kulak.be/bioweb

Bloemen: Polygaam. De gele, 2-5 cm grote bloemhoofdjes vormen samen enigszins schermvormige pluimen. De lintbloemen zijn 0,8-1½ cm lang. De schijfbloemen zijn buisvormig. De bloemhoofdjesbodem is halfbolvormig met langwerpige, spitse stroschubben. De omwindselbladen zijn viltig en liggen als dakpannen over elkaar.

Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL	Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL
Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL	Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL

Vruchten: Een eenzadige dopvrucht of nootje. De zaden zijn samengedrukt vierkantig met scherpe vleugelranden. Het vruchtpluis is kort en kroontjesachtig. Tweezaadlobbig.

Giorgio Faggi - CC BY-NC-ND 4.0	Giorgio Faggi - CC BY-NC-ND 4.0
Line Sabroe - CC BY 2.0	Digitale zadenatlas

Bodem: Zonnige, warme, open plaatsen op droge, matig voedselrijke en meestal stenige grond (zand en stenige plaatsen).

Groeiplaatsen: Muren (oude stadsmuren), zandvlakten, zandige plekken in uiterwaarden, omgewerkte bermen, braakliggende grond, ruigten (voedselrijke ruigten), ruderale plaatsen, hellingen en langs spoorwegen.

Wereld: West-Azië en Zuid- en Midden-Europa. Westelijk tot in Nederland en België. Ook in Noord-Amerika.

Nederland: Zeldzaam in stedelijke gebieden, in het rivierengebied en in Zuid-Limburg. Elders zeer zeldzaam.

Vlaanderen: Zeer zeldzaam. Op de meeste plaatsen niet lang standhoudend.
Wallonië: Zeer zeldzaam. Het meest in Lotharingen en in het Maasdistrict.

Oude illustraties (Klik op een afbeelding om te vergroten).

Flora Batava, deel 4, Jan Kops (1822)	Strijckbloemen Cruijdeboek, deel 2, Rembert Dodoens. Bloemen, welrieckende cruyden, saden, ende dyer ghelijcken (1554)
Deutschlands Flora in Abbildungen, Jacob Sturm und Johann Georg Sturm	Flora Danica, Georg Christian Oeder e.a. (1761-1883)
English Botany, or Coloured Figures of British Plants, deel 5, J.E. Sowerby (1866)	Herbarium Blackwellianum, deel 5, E. Blackwell (1765)
Hortus Romanus juxta Systema Tournefortianum, deel 8, Giorgio Bonelli (1783-1816)	Unkrauttaflen - Weed plates - Planches des mauvaises herbes - Ugressplansjer, E. Korsmo (1934-1938)
Svensk botanik, deel 1, J.W. Palmstruch e.a. (1807)	Bilder ur Nordens Flora, deel 1, Carl Axel Magnus Lindman (1922-1926)
Flora Graeca, deel 8, J. Sibthrop, J.E. Smith (1833)	Flora regni borussici, deel 9, A.G. Dietrich (1841)

Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL	Klaas Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL
Kenpei - CC BY-SA 3.0	H. Zell - CC BY-SA 3.0

	Wilde planten in Nederland en België