Gewoon langbaardgras - Vulpia myuros

Naamgeving (Etymologie): Vulpia is genoemd naar de Duitse chemicus, aptheker en botanist Johann Samuel Vulpius (1760-1846). Myuros betekent muizenstaart.

© Willem Braam - verspreidingsatlas.nl	© Willem Braam - verspreidingsatlas.nl
Daderot - CC0	Vincent Jouhet - tela-botanica.org - CC BY-SA 2.0 FR

Forest en Kim Starr - CC BY 3.0	Fornax - CC BY-SA 3.0
herbariaunited.org	herbariaunited.org

© Peter Meininger - verspreidingsatlas.nl	Dominique Remaud - tela-botanica.org - CC BY-SA 2.0 FR
Mathieu Menand - tela-botanica.org - CC BY-SA 2.0 FR	Harry Rose - CC BY 2.0

Bladeren: Aan de voet wordt de stengel meestal omhuld door de bovenste schede.

Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - CC BY-SA 4.0	Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - CC BY-SA 4.0
Dominique Remaud - tela-botanica.org - CC BY-SA 2.0 FR	Harry Rose - CC BY 2.0

Bloemen: Tweeslachtig. De smalle, samengetrokken, meestal iets knikkende pluim wordt tot 30 cm lang. De onderste tak is meestal veel korter dan de bloeiwijze. Het onderste kelkkafje is 1-3 mm lang, minder dan half zo lang als het bovenste (meestal met één nerf). De naald wordt tot 1 mm lang.

© Peter Meininger - verspreidingsatlas.nl	© Peter Meininger - verspreidingsatlas.nl
Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - CC BY-SA 4.0	Harry Rose - CC BY 2.0

Vruchten: Een graanvrucht. De zaden zijn kortlevend (één tot vijf jaar). Eenzaadlobbig.

Steve Hurst - USDA-NRCS PLANTS Database

Digitale zadenatlas

Bodem: Zonnige, open plaatsen (pionier) op droge, matig voedsealrme tot matig voedselrijke, vaak omgewerkte en betreden, humusarme, zwak zure tot kalkhoudende grond (zand, leem, zavel en stenige plaatsen).

Groeiplaatsen: Langs spoorwegen (spoorwegterreinen), industrieterreinen, bouwterreinen, stortterreinen, braakliggende grond, opgespoten grond, afgravingen (zandgroeven, grindgroeven, steengroeven), ruigten, bermen (open plekken), parkeerplaatsen, vluchtheuvels, tussen straatstenen, oude muren, zeeduinen, geschoffelde of met herbiciden bespoten plantsoenen en langs trottoirranden.

Wereld: Zuidwest-Azië, Noordwest-Afrika en West-, Midden- en Zuid-Europa. Noordelijk tot in Nederland en Groot-Brittannië. Ingeburgerd in Amerika, Australië en Zuid-Afrika.

Nederland: Plaatselijk vrij algemeen, voornamelijk in stedelijke gebieden. Zeldzaam in de duinstreek en in de zandstreken in het noordoosten van het land.

Vlaanderen: Algemeen.
Wallonië: Vrij algemeen, maar zeldzamer in Lotharingen en de Ardennen.

Oude illustraties (Klik op een afbeelding om te vergroten).

Flora Batava, deel 22, Jan Kops, F.W. van Eeden en L.Vuyck (1906)	Festuca myuros Deutschlands Flora in Abbildungen, Jacob Sturm und Johann Georg Sturm
Genera plantarum florae germanicae, Monocotyledones 1 Graminae, deel 2, T.F.L. Nees von Esenbeck (1843)	Plantae per Galliam, Hispaniam et Italiam observatae, J. Barrellier (1714)

	Wilde planten in Nederland en België