|
Naamgeving (Etymologie): Lathyrus komt van het Griekse Lathyros: een erwtensoort die vroeger door arme mensen werd gegeten. Lathyrus is een samenstelling van la (zeer) en thuros (afvoerend, prikkelend, heftig en onstuimig), omdat twee Zuid-Europese lathyrussoorten als geslachtsdrift opwekkend bekend stonden. Nissolia is genoemd naar de Franse botanicus Guillaume Nissole (1647-1735).
Beschrijving (Klik op een afbeelding om te vergroten).
Levensduur: Eenjarig.
Plantvorm: Kruid.
Winterknoppen: Therofyt.
Bloeimaanden: Mei, juni en juli.
Afmeting: 10-90 cm.
Wortels
|
herbariaunited.org
|
herbariaunited.org
|
herbariaunited.org
|
herbariaunited.org
|
Stengels: De rechtopstaande stengels zijn niet of alleen onderaan vertakt. Ze zijn niet gevleugeld, niet of weinig behaard en zonder ranken.
Bladeren: De lijnvormige, enkelvoudige bladen (dus geen deelblaadjes) zijn niet gesteeld (zittend), grasachtig en lopen spits toe. Ze worden 4-15 cm lang. Soms hebben ze
zeer kleine, 1-2 mm lange, half-spiesvormige steunblaadjes.
Bloemen: Tweeslachtig. De alleenstaande of met twee bij elkaar staande bloemen groeien aan lange, dunne stelen in de bladoksels. Ze zijn rood of zelden wit en worden 0,8-1,8 cm. Vaak gaan
ze maar half open. De vlag is langer dan de andere kroonbladen en van binnen helder
paarsrood, de rest is bleker van kleur.
Vruchten: Een doosvrucht. De lichtbruine, rechte peulen zijn 3-6 cm lang en 3-4 mm breed. Eerst zijn ze behaard, maar later worden ze kaal. Tweezaadlobbig.
|
kuleuven-kulak.be
|
kuleuven-kulak.be
|
 
dzn.eldoc.ub.rug.nl
|
|
Biotoop
Bodem: Zonnige, warme, min of meer open plaatsen op iets vochtige, matig voedselrijke tot voedselrijke, zwak zure tot vaak kalkrijk, grazige grond (zavel, leem en löss).
Groeiplaatsen: Bermen, grasland, braakliggende grond, iets ruderale plaatsen, akkers (graanakkers), bosranden, struwelen (kalkrijke zomen) en dijken.
Verspreiding
Wereld: Zuidwest-Azië, Noord-Afrika en Zuid-, Midden- en West-Europa, tot in Engeland en Nederland.
gbif.org
Nederland: Zeldzaam in Zeeland, maar plaatselijk vrij algemeen op Zuid-beveland. Zeer zeldzaam in Limburg.
Rode lijst 2012. Thans niet bedreigd. Trend sinds 1950: stabiel of toegenomen. Zeldzaam. Oorspronkelijk inheems.
verspreidingsatlas.nl
Vlaanderen: Zeer zeldzaam.
Rode lijst. Zeer zeldzaam. Beschermd.
Wallonië: Vrij zeldzaam in Lotharingen (de zuidelijke Ardennen). Elders zeer zeldzaam.
Rode lijst. Ernstig bedreigd. Beschermd.
Oude illustraties (Klik op een afbeelding om te vergroten).
|
Flora Batava, deel 12, Jan Kops, P. M. E. Gevers Deijnoot en F. A. Hartsen (1865)
|
Flora Batava, deel 12, Jan Kops, P. M. E. Gevers Deijnoot en F. A. Hartsen (1865)
|
Flora von Deutschland,
Österreich und der Schweiz, Prof. Dr. Otto Wilhelm Thomé (1885-1905)
|
|
|
