Heidekartelblad - Pedicularis sylvatica

Naamgeving (Etymologie)-Pedicularis komt van het Latijnse pediculus (luis), omdat men dacht dat de gedroogde planten in het hooi, aan het vee luizen zouden geven. Sylvatica betekent in het bos groeiend.

Michel Pansiot - tela-botanica.org - cc by-sa 2.0 fr	Sylvain Piry - cc by-sa 2.0 fr
Julien Barataud - tela-botanica.org - cc by-sa 2.0 fr	Jmp48 - cc by-sa 3.0

herbariaunited.org	herbariaunited.org
herbariaunited.org	herbariaunited.org

Stengels-Verscheidene, donkergroene, maar vaak paars aangelopen stengels bijeen. De middelste stengel staat rechtop en vertakt zich niet. De stengels aan de zijkanten liggen of richten zich soms aan de top op. Ze kunnen al dan niet vertakt zijn en zijn tweerijig behaard.

© Willem Braam - verspreidingsatlas.nl	Bernd Haynold - cc by 2.5
Bernd Haynold - cc by 2.5	Rigel7 - cc by-sa 3.0

Bladeren-De kale of zwak behaarde bladen zijn langwerpig en twee keer geveerd.

Paul Fabre - tela-botanica.org - cc by-sa 2.0 fr	Hajotthu - cc by 3.0
Kristian Peters - cc by-sa 3.0	Jean-Jacques Houdré - cc by-sa 2.0 fr

Bloemen-Tweeslachtig. De bloemen zijn roze of een enkele keer wit. Ze zijn 1½-2½ cm en hebben een open keel. De bovenlip is stomp, zwak gebogen en heeft aan beide kanten één tand bij de top. De niet gewimperde onderlip is korter dan de bovenlip. De van buiten kale kelk is urnvormig met vijf ongelijke slippen, waarvan alleen de bovenste een gave rand heeft, de andere zijn ingesneden getand.

Julien Barataud - tela-botanica.org - cc by-sa 2.0 fr	© Annie Vos - verspreidingsatlas.nl
Jan Katsman - cc by-nc-sa 3.0 nl	Hajotthu - cc by 3.0

Vruchten en zaden-De doosvrucht is korter dan de kelk. De zaadwand heeft een oliehoudende verdikking, die mieren aanlokt. Deze mieren zorgen voor de verspreiding van de zaden. De zaden zijn zeer kortlevend (korter dan één jaar). Tweezaadlobbig.

Kristian Peters - cc by-sa 3.0	Jean-Jacques Houdré - tela-botanica.org - cc by-sa 2.0 fr
Sylvain Piry - cc by-sa 2.0 fr	©2006 Digital Plant Atlas - cc by-nc-sa 3.0 nl

Bodem-Zonnige plaatsen op vochtige tot natte, voedselarme, matig tot zwak zure, licht humeuze tot venige grond (veen, zand en leem).

Groeiplaatsen-Venen, brongebieden, veentjes met opstijgend iets kalkhoudend water, duinen, grazige en natte heide, heischraal grasland, hooiland, blauwgrasland, terreinglooiingen op de overgang van heide naar grasland of moeras en schrale bermen.