Naamgeving (Etymologie): Saxifraga komt van het Latijnse saxum (rots) en frangere (breken). Veel soorten groeien in scheuren en spleten van rotsen en men meende dat de planten het gesteente tijdens de groei had laten barsten. Tridactylites betekent drievingerig.
Beschrijving (Klik op een afbeelding om te vergroten).
Bladeren: De blaadjes zijn iets vlezig. De onderste bladen zijn spatelvormig, niet gelobd (niet gedeeld of drielobbig) en al verwelkt tijdens de bloei. De bovenste bladen zijn wigvormig-langwerpig handvormig met drie tot vijf lobben of spleten, maar ze kunnen ook niet gedeeld zijn, en een iets spitse punt.
Bloemen: Tweeslachtig. De witte bloemen zijn 2-4 mm. De 2-3 mm lange kroonbladen zijn iets uitgerand en twee keer zo lang als de eironde kelkslippen. Het bloemsteeltje is veel langer dan de bloem.
Bodem: Zonnige, open plaatsen (pionier) op droge, voedselarme, neutrale tot kalkrijke grond (zand, mergel en stenige plaatsen).
Groeiplaatsen: Rotsen, zeeduinen (duinbermen en kalkrijke mosduinen), akkers, rivierduinen, langs spoorwegen (spoorwegterreinen en spoorbermen), tussen straatstenen, grasland (kalkhellingen en kalkgrasland), oude muren (stadsmuren), zandige rivierdijken, begraafplaatsen en opgespoten grond.
Verspreiding
Wereld: Middellandse-Zeegebied en een groot deel van Europa en Zuidwest-Azië.
Nederland: Plaatselijk vrij algemeen in de Hollandse en Zeeuwse duinen en in stedelijke omgeving en zeldzaam in Zuid-Limburg, op de Waddeneilanden en in het rivierengebied. Elders zeer zeldzaam.
