Naamgeving (Etymologie): De naam wespenorchis laat zich verklaren doordat bestuiving alleen door plooivleugelwespen plaatsvindt. Epipactis komt van het Griekse epi (op) en pegnumi (vast steken). De naam slaat op een andere plant met deze naam, die een woekerplant was. Microphylla betekent met kleine bladen.
Beschrijving (Klik op een afbeelding om te vergroten).
Stengels: Eén rechtopstaande, bloemdragende stengel. Deze is vrij rond, slank, vaak heen-en-weergebogen, zeegroen tot roodachtig aangelopen en draagt aan de voet losse aanliggende, spitse scheden.
Bladeren: Er zijn drie tot zes vrij kleine, grijsgroene, meestal violet aangelopen bladen. Ze zijn lijn-lancetvormig, korter dan het bovenstaande stengellid en grijsgroen, maar wel vaak violet aangelopen. De middelste bladen zijn eirond- tot lijn-lancetvormig. Deze bladen zijn het grootst, 2-3 cm lang, met korte scheden, maar ze zijn korter dan de stengelleden. De bovenste bladen zijn lijnvormig.
Bloemen: Tweeslachtig. De schutbladen zijn korter dan de vruchtbeginsels, maar de onderste even lang als deze. Ze zijn smal-lancetvormig, toegespitst, meestal roodachtig aangelopen en drienervig. De bloeiwijze is een ijle, aarvormige tros met vier tot twaalf (zelden tot vijftien), niet wijd openstaande, vrij kleine bloemen met ongeveer 0,75 cm lange, groenachtige, rood aangelopen, soms geel- of witachtige buitenste bloemdekbladen en met vijf bloembladen, die klokvormig samenneigen.
De as van de bloeiwijze, de bloemsteeltjes en de vruchtbeginsels zijn dicht behaard. Het vruchtbeginsel is bijna tolvormig, stomp- driekantig, grijsgroen, tot violetrood aangelopen, gesteeld en naar de voet iets versmald.
