Rode schijnspurrie - Spergularia rubra

Naamgeving (Etymologie)-Spergularia is afgeleid van afgeleid van Spergula (beide geslachten komen veel overeen). Spergula is afgeleid van het Latijnse spargere (uitstrooien), omdat deze planten hun zaden gemakkelijk uitstrooien. Rubra betekent rood.

kuleuven-kulak.be/bioweb	kuleuven-kulak.be/bioweb
© Joop Verburg - verspreidingsatlas.nl	Stefan.lefnaer - cc by-sa 4.0

midwestherbaria.org - cc by-nc 3.0	bisque.cyverse.org - cc0-1.0
bisque.cyverse.org - cc0-1.0	bisque.cyverse.org - cc by-nc 3.0

Stengels-De kleine planten staan rechtop. Grotere planten liggen, vaak stervormig uitgespreid op de grond. Ze zijn kleverig behaard.

kuleuven-kulak.be/bioweb	kuleuven-kulak.be/bioweb
© Willem Braam - verspreidingsatlas.nl	Harry Rose - cc by 2.0

Bladeren-De zilverige steunblaadjes zijn langwerpig. Deze zijn eerst aan de voet vergroeid, maar later los van elkaar. De tegenoverstaande blaadjes zijn lijnvormig, hebben een stekelige punt (genaald), niet vlezig en zijn aan beide kanten vlak. De bovenste blaadjes groeien in bundels. De bladranden zijn gaaf.

kuleuven-kulak.be/bioweb	kuleuven-kulak.be/bioweb
Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - cc by-sa 4.0	Stefan.lefnaer - cc by-sa 4.0

Bloemen-Tweeslachtig. De bloemen zijn donkerroze, maar aan de voet vaak lichter van kleur. Ze zijn 3-6 mm in doorsnee en bevatten meestal tien of minder meeldraden. Verder hebben de bloemen vijf kroonbladen, vijf groene kelkbladen en een bovenstandig vruchtbeginsel met drie stijlen en drie stempels.

kuleuven-kulak.be/bioweb	kuleuven-kulak.be/bioweb
kuleuven-kulak.be/bioweb	kuleuven-kulak.be/bioweb

Vruchten en zaden-De doosvrucht springt met drie kleppen open. De donkerbruine zaden zijn niet gevleugeld en 0,4-0,6 mm lang. De zaden zijn langlevend (langer dan vijf jaar). Tweezaadlobbig.

© Malcolm Storey - bioimages.org.uk - cc by-nc-sa-2.0 uk	© Malcolm Storey - bioimages.org.uk - cc by-nc-sa-2.0 uk
Stefan.lefnaer - cc by-sa 4.0	©2006 Digital Plant Atlas - cc by-nc-sa 3.0 nl

Biotoop
Bodem-Zonnige, open plaatsen (pionier) op droge tot vochtige, voedselarme tot matig voedselrijke, zwak zure en vaak iets verdichte grond. Het meest op zand, maar ook op lemig zand en stenige grond.

Groeiplaatsen-Bermen van zandwegen, heide, zandige plekken in gazons en schraal weiland, perken, akkers, braakliggende grond, mijnsteenbergen, halfverhardingen, soms tussen straatstenen en spoorwegterreinen.