Ruige veldbies - Luzula pilosa

Naamgeving (Etymologie): Luzula ia afkomstig van het Italiaanse luciola (glimworm), een naam die door de Italianen ook gebruikt voor biezen, omdat uit het merg van deze planten kaarsenpitten (lucigno of lucignolo) gemaakt werden. Pilosa betekent een weinig behaard.

© Marian Baars - verspreidingsatlas.nl	Alessia Zampiceni - cc by-nc 4.0
Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiant - cc by-sa 4.0	© Malcolm Storey - bioimages.org.uk - cc by-nc-sa-2.0 uk

© Malcolm Storey - bioimages.org.uk - cc by-nc-sa-2.0 uk	Neuchâtel Herbarium - cc by-sa 3.0
Neuchâtel Herbarium - cc by-sa 3.0	Neuchâtel Herbarium - cc by-sa 3.0

Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiant - cc by-sa 4.0	Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiant - cc by-sa 4.0
Zirpe - cc by-sa 3.0	AnRo0002 - cc0

Bladeren: De verspreidstaande,vlakke bladen zijn lang wit gewimperd en glanzig diepgroen. De grondstandige bladen hebben een forse bladschijf. Ze zijn 0,4-1 cm breed en worden tot 20 cm lang. Soms steken ze boven de bloeistengels uit. De stengelbladen zijn smaller. De bladscheden zijn donkerrood.

Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiant - cc by-sa 4.0	Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiant - cc by-sa 4.0
Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiant - cc by-sa 4.0	Babette Köhler - cc by-nc 4.0

Bloemen: Tweeslachtig. De schutbladen zijn veel korter zijn dan de bloemtakken. De bloemen staan afzonderlijk op lange stelen in een bolrond schermvormige, ijle en weinig vertakte bloeiwijze, waarvan de takken na de bloei voor een deel terugslaan. De zes bloemdekbladen zijn spits, 3-4 mm lang, kastanjebruin en hebben een brede, bleke en vliezige rand. Een bloem heeft zes meeldraden, een driehokkig bovenstandig vruchtbeginsel en een stijl met drie draadvormige stempels.

© Adrie van Heerden - verspreidingsatlas.nl	Kruczy89 - cc by-sa 3.0
© Malcolm Storey - bioimages.org.uk - cc by-nc-sa-2.0 uk	Hugues Tinguy - tela-botanica.org - cc by-sa 2.0 fr

Vruchten en zaden: Driezadige doosvruchten. De vruchten zijn afgerond eivormig, onderaan zeer breed en langer dan de bloemdekbladen. DE zaden zijn 1-1,5 mm lang. Het witte aanhangsel aan de top van het zaad is ongeveer even lang als het zaad zelf. Het heeft een haakvormig gekromde top. De zaden zijn langlevend (langer dan vijf jaar). Eenzaadlobbig.

© Malcolm Storey - bioimages.org.uk - cc by-nc-sa-2.0 uk	© Malcolm Storey - bioimages.org.uk - cc by-nc-sa-2.0 uk
© Malcolm Storey - bioimages.org.uk - cc by-nc-sa-2.0 uk	© Malcolm Storey - bioimages.org.uk - cc by-nc-sa-2.0 uk

Bodem: Beschaduwde plaatsen op droge tot vochtige, matig voedselarme tot matig voedselrijke, zwak zure tot soms kalkhoudende grond (leem, lemig zand en mergel).

Groeiplaatsen: Bossen (voedselrijke loofbossen, hellingbossen en langs bospaden), bosranden, houtwallen, heggen en waterkanten (langs bosbeekjes).

Wereld: West- en Midden-Siberië, de Kaukasus en in Europa, behalve in de meest zuidelijke delen.

Nederland: Vrij zeldzaam in het oosten en zuiden van het land. Ook op een paar plaatsen in de duinen.

Vlaanderen: Vrij algemeen. het meest in de Leemstreek.
Wallonië: Vrij algemeen. Het meest in Brabant, het Maasgebied en in Lotharingen.

Oude illustraties (Klik op een afbeelding om te vergroten).

Flora Batava, deel 2, Jan Kops (1807)	Deutschlands Flora in Abbildungen, Jacob Sturm und Johann Georg Sturm (1796)
Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz, Prof. Dr. Otto Wilhelm Thomé (1885-1905)	Flora Danica, Georg Christian Oeder e.a. (1761-1883)
Bilder ur Nordens Flora, Carl Axel Magnus Lindman (1917-1926)	Illustrations of the British Flora, Walter Hood Fitch (1924)

	Wilde planten in Nederland en België