Sterzegge - Carex echinata

Naamgeving (Etymologie): Zegge stamt uit het Indogermaanse woord seq (snijden). Carex is zeer waarschijnlijk afgeleid van het Latijnse ceiro (ik snij), een verwijzing naar de scherpe kanten van de bladeren. Echinata betekent stekelig.

© Adrie van Heerden - verspreidingsatlas.nl	Matti Virtala - cc0
Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - cc by-sa 4.0	Marley Ford - cc by-nc 4.0

s3.msi.umn.edu - cc by-nc 3.0	s.idigbio.org - cc by-nc 3.0
storage.idigbio.org - cc by-nc 3.0	s3.msi.umn.edu - cc by-nc 3.0

Stengels: Meestal dichte pollen vormend. De onbehaarde, stijf rechtopstaande stengels zijn stomp driekantig en glad of bovenaan iets ruw. Ze zijn alleen onderaan bebladerd.

Raymond Curran - cc by-nc 4.0	Matti Virtala - cc0
Franz Xaver - cc by-sa 3.0	Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - cc by-sa 4.0

Bladeren: De stijve, grijsgroene bladeren zijn 1-2 mm breed, vrij vlak, min of meer V-vormig gevouwen en geleidelijk toegespitst. Ze zijn korter dan de stengel en meestal opgericht. De bladscheden zijn bleek en hebben groene nerven en dwarsnerfjes. De onderste bladscheden zijn lichtbruin en rafelen niet of nauwelijks.

Jean-Louis Cheype - tela-botanica.org - cc by-sa 2.0 fr	© Malcolm Storey - bioimages.org.uk - cc by-nc-sa-2.0 uk
Juha Tuomola - cc by-nc 4.0	A.Poirel - tela-botanica.org - cc by-sa 2.0 fr

Bloemen: Eenslachtig. Eenhuizig. Het onderste schutblad is vaak bladachtig. De bloeiwijze is 1-2,5(-3) cm lang. De drie tot vijf zittende aren, zijn steeds enkele mm van elkaar verwijderd. De aren zijn in omtrek bolrond en bevatten vrij weinig bloemen. Aan de voet zitten een paar mannelijke bloemen en hogerop de vrouwelijke bloemen. Deze bloemen hebben twee stempels. De bovenste aar heeft aan de voet meer mannelijke bloemen en wordt knotsvormig. De eironde, vrij spitse kafjes zijn bruinachtig met een groene middenstreep (kiel) en brede vliezige randen. De schutbladen zijn kafjesachtig, het onderste is soms priemvormig.

© Adrie van Heerden - verspreidingsatlas.nl	Bartosz Cuber - cc by-sa 3.0
Krzysztof Ziarnek - cc by-sa 4.0	Andrea Moro - dryades.units.it/cercapiante - cc by-sa 4.0

Vruchten en zaden: Een eenzadige dopvrucht of nootje. De urntjes zijn stervormig uitgespreid. Ze zijn platbol, eirond, ongeveer 2 mm lang en lichtgroen, maar later worden ze geelbruin. Op de rug zijn ze generfd en aan de top zit een tweetandige snavel. De zaden zijn zeer kortlevend (korter dan één jaar). Eenzaadlobbig.

© Willem Braam - verspreidingsatlas.nl	Samuel Brinker - cc by-nc 4.0
Gilles San Martin - cc by-sa 4.0	Digitale zadenatlas

Bodem: Zonnige, vaak vrij open plaatsen op vochtige tot natte, voedselarme, onbemeste, zwak zure, humeuze tot venige grond (zand, leem en laagveen).

Groeiplaatsen: Moerassen (veenmoerassen, verzuurd trilveen en veenmosrietland), waterkanten (langs greppels en heidevennen), grasland (schraal grasland en blauwgrasland), bossen (open plekken en langs boswegen), heide en zeeduinen (duinvalleien).

Wereld: Oostelijk Noord-Amerika, de Kaukasus, Noordwest-Afrika en Europa, behalve in het uiterste noordoosten en zuidoosten. Nauw verwante (onder)soorten komen voor in Noord-Amerika, Oost-Azië en Australië.

Nederland: Vrij zeldzaam in het oosten, midden en zuiden van het land en op een paar Waddeneilanden.

Vlaanderen: Vrij algemeen. Het meest in de Kempen.
Wallonië: Vrij algemeen. Het meest in Ardennen.

Oude illustraties (Klik op een afbeelding om te vergroten).

Flora Batava, deel 13, Jan Kops, F. A. Hartsen en F.W. van Eeden (1868)	Deutschlands Flora in Abbildungen, Jacob Sturm und Johann Georg Sturm
Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz, Prof. Dr. Otto Wilhelm Thomé (1885-1905)	Illustrations of the British Flora, Walter Hood Fitch (1924)

	Wilde planten in Nederland en België