Vertakte paardenstaart - Equisetum ramosissimum en Vertakt schaafstro - Equisetum x moorei

Frysk: Fertakke rûgebal

English: Branched Horsetail. Vertakt schaafstro: Moore's Horsetail

Français: Prêle rameuse. Vertakt schaafstro: Prêle de Moore

Deutsch: Ästiger Schachtelhalm. Vertakt schaafstro: Moores Schachtelhalm

Synoniemen:

Familie: Equisetaceae (Paardenstaartenfamilie)

Naamgeving (Etymologie): Equisetum komt van het Latijnse equus (paard) en setum (borstel of haren), omdat veel soorten op een paardenstaart lijken. Ramosissimum betekent sterk vertakt.

Kruising: Vertakt schaafstro is de bastaard van Schaafstro en Vertakte paardenstaart.
1 meter tot 1,20 meter. De tanden van de stengelscheden vallen minder snel af en de stengelschede sluit minder strak om de stengel. Oude stengelscheden hebben een smalle zwartachtige band aan de voet. De stengels zijn vaak vertakt.
Deze bastaard komt vooral voor op zandige dijken, in afgravingen, in de duinen en langs spoorwegen.
Deze Paardenstaart staat op zonnige, zelden iets beschaduwde, droge, zandige en grindige bodems. Het is een soort van milieus die aan erosie en instabiliteit onderhevig zijn en ze staat dan ook in tamelijk droge, pioniervegetaties, op hellingen en plaatsen waar grind gewonnen wordt. De plant wordt gevonden langs de grote rivieren en in de duinen, daarnaast langs spoorwegtrajecten in Holland, Utrecht en Gelderland. Het taxon wordt aangetroffen op plaatsen waar de arealen van de beide stamouders elkaar overlappen. Ze is van Schaafstro te onderscheiden door haar steriliteit, de verminderde winterhardheid, de minder snel afvallende tanden en het feit dat de kiezelafzettingen op de ribben samenvloeien tot dwarsbandjes.
CC-BY-SA 3.0 René van Moorsel, 2014

Beschrijving (Klik op een afbeelding om te vergroten).

Afmeting: 30-70 cm.

Levensduur: Overblijvend.

Plantvorm: Sporenplant.

Winterknoppen: Geofyt.

Rijpe sporen: Mei t/m augustus.

Wortels: Een wortelstok met harige scheden.

Stengels: De rechtopstaande tot liggende stengels zijn mat, meestal vertakt, tot 4 mm dik, geelgroen tot grijsgroen en iets ruw. Ze zijn niet of weinig vertakt. Ze sterven 's winters af. De stengelscheden zijn 0,6 tot 2 cm lang, naar boven trechtervormig verwijd, groen en soms met onduidelijke bruine dwarsbanden. Het eerste lid van de zijtakken is korter dan de daarbij horende stengelschede. De tanden van de schede zijn in het onderste deel smal driehoekig en groen, maar soms aan de voet bruin, in het bovenste deel zijn ze priemvormig en dunvliezig gekronkeld. Dit valt soms af, maar de rest van de scheden blijft lang getand. De centrale holte is de helft tot tweederde van de middellijn van de stengel.

Bladeren: De groene of soms enigszins bruine bladkransen zijn klokvormig.

Vruchten: Een korte sporenaar met een vrij spitse top.

Biotoop

Bodem: Zonnige, open, kalkrijke plaatsen op vrij droge tot vochtige, niet te voedselarme tot niet te voedselrijke, kalkrijke zandgrond.

Groeiplaatsen: Waterkanten (zandige plekken langs de rivieren), kalkrijke zomen, zanddijken en langs spoorwegen (spoorwegterreinen).

Verspreiding

Wereld: Warme en gematigde streken Voornamelijk in Europa, Azië en Afrika.
Vertakt schaafstro: Voornamelijk in West- en Midden-Europa

Vertakt schaafstro

Nederland: Zeer zeldzaam. Voornamelijk in het rivierengebied.
Vertakt schaafstro: Zeldzaam. Voornamelijk in de Hollandse duinen, in het rivierengebied en in Zeeuws Vlaanderen.

Vertakt schaafstro

Vlaanderen: Zeer zeldzaam.
Vertakt schaafstro: Zeldzaam.
Wallonië: Niet in Wallonië.
Vertakt schaafstro: Waarschijnlijk niet in Wallonië.

Vertakt schaafstro

2001-2021 K.M. Dijkstra - CC BY-NC-SA 3.0 NL