Wegdistel - Onopordum acanthium

Naamgeving (Etymologie)-Onopordum komt van het Griekse onos (ezel) en perdo (eten), omdat de plant wordt gegeten door ezels. Het kan echter ook afkomstig zijn van onos (ezel) en porde (wind), omdat ezels die van deze planten eten last krijgen van winderigheid. Acanthium betekent als het geslacht Acanthus (allerlei doornplanten en distelachtigen).

AnRo0002 - cc0	© Bert Verbuggen - verspreidingsatlas.nl
Klaas Dijkstra - cc by-nc-sa 3.0 nl	AnRo0002 - cc0

usuherbarium.usu.edu - cc0-1.0	storage.idigbio.org - cc by-nc 3.0
mam.ansp.org - cc by-nc 3.0	usuherbarium.usu.edu - cc0-1.0

Stengels-De rechtopstaande, grijsblauwe tot grijsgroene stengels zijn wit spinragachtig behaard en vaak kandelaarachtig vertakt. De vertakkingen staan duidelijk scheef omhoog. De bladen zetten zich op de stengel voort in een soort vleugelranden, die de forse stengel breed maken. Vaak zijn ze voorzien van forse stekels.

kuleuven-kulak.be/bioweb	Klaas Dijkstra - cc by-nc-sa 3.0 nl
Olivier Pichard - cc by-sa 3.0	AnRo0002 - cc0

Bladeren-De rozetbladen zijn langwerpig of elliptisch en bochtig getand tot gelobd. De bladrand heeft forse stekels. De stengelbladen staan verspreid. Alle bladen zijn wit spinnenwebachtig behaard, met name aan de onderkant.

Klaas Dijkstra - cc by-nc-sa 3.0 nl	Matt Lavin - cc by-sa 2.0
kuleuven-kulak.be/bioweb	Matt Lavin - cc by-sa 2.0

Bloemen-Tweeslachtig. De alleenstaande, roodpaarse bloemhoofdjes zijn 3-5 (-6) cm groot, afgerond kegelvormig en meer breed dan hoog. De bloemen zijn buisvormig. Je vindt de bloemhoofdjes aan de stengeltop en aan de top van de vertakkingen. De groene omwindselbladen zijn smal langwerpig en 2-4 mm breed. Ze lopen uit in scherpe stekels. De onderste staan wijd af en de top is niet teruggebogen. De middelste zijn 2-2,5 mm breed. De bloemhoofdjesbodem zonder haren, met diepe putjes en met opstaande, getande randen (richeltjes).

kuleuven-kulak.be/bioweb	© Bert Verbuggen - verspreidingsatlas.nl
© Koen van Zoest - verspreidingsatlas.nl	AnRo0002 - cc0

Vruchten en zaden-Een eenzadige dopvrucht of nootje. De zaden zijn afgeplat vierkantig en dragen een kroontje van roodachtige haren. De pappusharen zijn onderaan tot een ring vergroeid. De oude bloemhoofdjesbodem is kaal met diepe putjes, waarin de nootjes hebben gestaan. De zaden zijn langlevend (langer dan vijf jaar). Tweezaadlobbig.

© Bert Verbuggen - verspreidingsatlas.nl	Philmarin - cc by-sa 4.0
Philmarin - cc by-sa 4.0	©2006 Digital Plant Atlas - cc by-nc-sa 3.0 nl

Bodem-Zonnige, open plaatsen op droge, matig voedselarme tot matig voedselrijke, met name stikstofrijke, kalkrijke, humusarme, omgwerkte grond (zand, mergel, zavel en stenige plaatsen).

Groeiplaatsen-Heggen, bermen, langs ruiterpaden, dijken, duinen, aan de voet van zuidhellingen, spoorwegterreinen, industrieterreinen, kalkrijke ruigten, ruderale plaatsen, stortplaatsen, braakliggende grond en kalkgroeven met opgehoopt afgebrokkeld materiaal.

Uit de nootjes is distelolie te winnen. De pappusharen zijn tot disteldoek te verwerken. Het sap van de plant was medicinaal in gebruik. Wortels, jonge scheuten en de bloemhoofdjesbodem van nog niet bloeiende hoofdjes zijn als groente eetbaar. Wegdistel verwildert ook vanuit tuinen.