Stengels: Op de holle stengels groeien afstaande, 3-5 mm lange haren. Aan de lichtgroene stengels zie je meestal twee of drie bladen. Weidehavikskruid heeft lange uitlopers.
Bladeren: De rozetbladen hebben een stompe top. De uitlopers hebben opgerichte bladen die bijna even groot zijn dan de rozetbladen. Ze zijn langwerpig of wat breder. De bovenste bladeren zijn spits. Aan de onderkant groeien vaak enige sterharen.
Bloemen: Tweeslachtig. De vrij talrijke gele bloemhoofdjes staan in een eerst kluwenachtig samengetrokken, maar later vrij vlakke tuil. De lintbloemen zijn licht goudgeel en meestal zonder rode kleur aan de onderkant.
Bodem: Zonnige, soms licht beschaduwde plaatsen op vochtige, matig voedselrijke, licht bemeste, zwak zure tot kalkhoudende grond (zand, keileem, zavel, veen, löss, lichte klei en stenige plaatsen, maar niet op mergel).
Groeiplaatsen: Bermen, grasland (schraal hooiland), langs spoorwegen (spoorbermen en spoorwegterreinen), industrieterreinen, waterkanten (slootkanten, zandstrandjes en taluds
van afwateringskanaaltjes), afgravingen (zandgroeven, leemgroeven en kleiafgravingen), bossen (langs bospaden) en kapvlakten.
Verspreiding
Wereld: West-, Zuidwest- en Midden-Azië en in Europa. De soort ontbreekt grotendeels in Zuid-Europa. Ingeburgerd in Noord-Amerika.
Nederland: Zeldzaam. Het meest in het noordoosten, in het midden van het land en in Limburg.
Vlaanderen: Zeldzaam.
Wallonië: Zeldzaam.
Oude illustraties (Klik op een afbeelding om te vergroten).
Flora Batava, deel 12, Jan Kops, P. M. E. Gevers Deijnoot en F. A. Hartsen (1865)
