Naamgeving (Etymologie): Hieracium komt van het Griekse hierax (havik). De Oude Grieken meenden, dat de havik van deze planten gebruik maakte, om zijn gezichtsvermogen te versterken. Caespitosum betekent zodevormend.
Opmerking: Weidehavikskruid wordt soms bij Grijs havikskruid ondergebracht.
Kruising: Weidehavikskruid kan een bastaard vormen met Muizenoor (Hieracium x flaggelare). Kenmerk: Omwindselbladen met zwarte klierharen.
De kruising van Weidehavikskruid met Muizenoor wordt meestal tezamen met, of in de buurt van de oudersoorten gevonden. Grazige, niet te droge bermen, dijken en taluds op zand of lemige grond lijkt een goede omschrijving van de vindplaatsen te zijn. Het is gebleken dat de hybride vrij gemakkelijk ontstaat wanneer beide soorten dicht bij elkaar groeien. De habitus van Weidehavikskruid x Muizenoor blijkt intermediair te zijn tussen de oudersoorten. Alle soorten binnen het ondergeslacht
Pilosella houden er verschillende reproductie methoden op na, geslachtelijke (seksuele) zowel als ongeslachtelijke (apomictische). Op deze manier zijn er vele kruisingen, ondersoorten en tussensoorten ontstaan die ook onderling weer relaties aangaan. De determinatie van het schier oneindig aantal verschillende vormen binnen het ondergeslacht Pilosella is niet altijd meer mogelijk. Daardoor zijn er weinig gegevens bekend over verspreiding en ecologie van Weidehavikskruid x Muizenoor.
Bert Lanjouw, 2015 - CC
BY-SA 3.0

Hieracium x flaggelare
© Peter Meininger - verspreidingsatlas.nl
|

Hieracium x flaggelare
© Peter Meininger - verspreidingsatlas.nl
|

Hieracium x flaggelare
Pieter Stolwijk - CC BY-NC-SA 3.0 NL
|

Hieracium x flaggelare
© Bert Lanjouw  - verspreidingsatlas.nl
|
Beschrijving (Klik op een afbeelding om te vergroten).
Levensduur: Overblijvend.
Plantvorm: Kruid.
Winterknoppen: Hemikryptofyt.
Bloeimaanden: Juni.
Afmeting: 30-90 cm.

© Willem Braam - verspreidingsatlas.nl
|

© Willem Braam - verspreidingsatlas.nl
|

Jeangagnon - CC BY-SA 2.0
|

freenatureimages.eu - Peter Meininger
|
Wortels
Stengels: Op de holle stengels groeien afstaande, 3-5 mm lange haren. Aan de lichtgroene stengels zie je meestal twee of drie bladen. Weidehavikskruid heeft lange
uitlopers.
Bladeren: De rozetbladen hebben een stompe top. De uitlopers hebben opgerichte bladen die bijna even groot zijn dan de rozetbladen. Ze zijn langwerpig of wat breder. De bovenste bladeren zijn spits. Aan de onderkant zie je vaak enige sterharen.
Bloemen: Tweeslachtig. De vrij talrijke gele bloemhoofdjes staan in een eerst kluwenachtig samengetrokken, maar
later vrij vlakke tuil. De lintbloemen zijn licht goudgeel en meestal zonder rode
kleur aan de onderkant.

© Willem Braam - verspreidingsatlas.nl
|

© Willem Braam - verspreidingsatlas.nl
|

Konstantin Ryabitsev - CC BY-SA 2.0
|

Liliane Roubaudi - CC BY-SA 2.0 FR
|
Vruchten: Een eenzadige dopvrucht of nootje. De zaden zijn zeer kortlevend (korter dan één jaar). Tweezaadlobbig.
Biotoop
Bodem: Zonnige, soms licht beschaduwde plaatsen op vochtige, matig voedselrijke, licht bemeste, zwak zure tot kalkhoudende grond (zand, keileem, zavel, veen, löss, lichte klei en stenige plaatsen, maar niet op mergel).
Groeiplaatsen: Bermen, grasland (schraal hooiland), langs spoorwegen (spoorbermen en spoorwegterreinen), industrieterreinen, waterkanten (slootkanten, zandstrandjes en taluds van afwateringskanaaltjes), afgravingen (zandgroeven, leemgroeven en kleiafgravingen), bossen (langs bospaden) en kapvlakten.
Verspreiding
Wereld: West-, Zuidwest- en Midden-Azië en in Oost-, Noord- en Midden-Europa. De soort ontbreekt grotendeels in in Zuid- en West-Europa. Westelijk tot in Nederland en België. Ingeburgerd in oostelijk Noord-Amerika.
 gbif.org
Nederland: Zeldzaam in het noordoosten en midden van het land, in Zuid-Limburg en in Flevoland. Elders zeer zeldzaam. Niet op de Waddeneilanden en in Zeeland.
Rode lijst 2012. Thans niet bedreigd. Trend sinds 1950: stabiel of toegenomen. Zeldzaam. Oorspronkelijk inheems.
Weidehavikskruid

verspreidingsatlas.nl
|
Weidehavikskruid x Muizenoor (Hieracium x flaggelare)

verspreidingsatlas.nl
|
Vlaanderen: Zeldzaam tot zeer zeldzaam. Rode lijst. Criteria niet van toepassing.

Wallonië: Zeldzaam tot zeer zeldzaam.
Oude illustraties (Klik op een afbeelding om te vergroten).

Flora Batava, deel 12, Jan Kops, P. M. E. Gevers Deijnoot en F. A. Hartsen (1865)
|

Flora Batava, deel 12, Jan Kops, P. M. E. Gevers Deijnoot en F. A. Hartsen (1865)
|
|
|
|