|
Naamgeving (Etymologie): Zegge stamt uit het Indogermaanse woord seq (snijden). Carex is zeer waarschijnlijk afgeleid van het Latijnse ceiro (ik snij), een verwijzing naar de scherpe kanten van de bladeren. Arenaria betekent zandig of het zand bewonend.
Beschrijving (Klik op een afbeelding om te vergroten).
Levensduur: Overblijvend.
Plantvorm: Kruid.
Winterknoppen: Hemikryptofyt of geofyt.
Bloeimaanden: April, mei en juni.
Afmeting: 10 tot 60 cm.
Wortels: Ver kruipende, weinig vertakte, verhoutende en tot 5 mm dikke wortelstokken. Deze vormen weer uitlopers.
|
herbariaunited.org
|
herbariaunited.org
|
herbariaunited.org
|
herbariaunited.org
|
Stengels: De rechtopstaande bloeistengels zijn scherp driekantig. Ze staan eerst rechtop, maar na de bloei gaan ze vaak aan de top ombuigen. De onderste scheden van stengels zijn bruin.
Bladeren: De stijve bladeren zijn vlak tot gootvormig. Ze hebben een lange driekantige en draadvormige top en zijn 3-4 mm breed.
Bloemen: Eenslachtig. Eenhuizig.
De bloeiwijze is piramidevormig en compact, maar
aan de voet vaak iets losser. De bloeiwijze bevat vier tot meer dan vijftien eironde aren. De schutbladen van de onderste aren zijn vaak priemvormig en ongeveer even lang als de aar. De andere schutbladen zijn kafjesachtig. De topaar is soms helemaal mannelijk, maar meestal bevat deze aar ook een paar vrouwelijke bloemen. De aren in het midden bevatten vaak aan de top en aan de voet mannelijke bloemen en daartussen vrouwelijke. De onderste aar is vaak alleen vrouwelijk. De stampers hebben twee stempels. Mannelijke bloemen met twee meeldraden. De kafjes zijn geelbruin met een groene of lichte middenstreep en een smalle vliezige rand. Ze zijn iets langer dan de rijpe urntjes.
Vruchten: Een eenzadige dopvrucht of nootje. De urntjes zijn gelig, generfd, hebben smalle tot brede vleugelranden en zijn 3½-5½ mm lang. Het vrij platte nootje is iets hoekig. Eenzaadlobbig.
Biotoop
Bodem: Zonnige tot licht beschaduwde, vaak open plaatsen op droge, maar soms vrij vochtige, voedselarme, vrijwel humusloze tot humeuze, zwak zure tot kalkrijke zandgrond.
Groeiplaatsen: Heide, zeeduinen (binnenduingrasland), rivierduinen, bossen (dennenbossen op voormalig stuifzand), struwelen (Jeneverbesstruwelen), zandverstuivingen, stuifkuilen, afgravingen (zandgroeven),
langs spoorwegen (spoorbermen), opgespoten grond (o.a. industrieterreinen), enigszins ruderale plaatsen, grasland (op min of meer kalkrijk rivierzand en zandkopjes in beweid schraal grasland), bermen en zanddijken.
Verspreiding
Wereld: In kustgebieden in West-Europa en in het Oostzeegebied, van Portugal tot in Zuid-Scandinavië. Meer landinwaarts hoofdzakelijk in de laagvlakte van de Kempen tot Jutland en Noord-Polen. Ook hier en
daar langs rivieren in Midden-Europa.
gbif.org
Nederland: Algemeen in de duinen en vrij algemeen op de zandgronden in het oosten, midden en zuiden van het land en in het rivierengebied.
Rode lijst 2012. Thans niet bedreigd. Trend sinds 1950: matig afgenomen. Algemeen. Oorspronkelijk inheems.
Verspreidingsatlas.nl
Vlaanderen: Algemeen in het kustgebied, vrij algemeen in de Kempen en vrij zeldzaam in West-Vlaanderen. Elders zeer zeldzaam.
Rode lijst. Thans niet bedreigd.
Wallonië: Zeer zeldzaam ten westen van Mons.
Rode lijst. Ernstig bedreigd. Beschermd.
Oude illustraties (Klik op
een afbeelding om te vergroten).
|
 
Flora Batava, deel 9, Jan Kops en Johannes Everhardus van der Trappen (1846)
|
Deutschlands Flora in Abbildungen,
Jacob Sturm und Johann Georg Sturm
|
Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz, Prof. Dr. Otto Wilhelm Thomé (1885-1905)
|
Taschenbuch zum Pflanzenbestimmen, Prof. Dr Paul Graebner (1918)
|
|
Flora Danica, Georg Christian Oeder e.a. (1761-1883)
|
Bilder ur Nordens Flora, Carl Axel Magnus Lindman (1917-1926)
|
Illustrations of
the British Flora, Walter Hood Fitch (1924)
|
|
| 
